کاربرد سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی در تعیین عدم قطعیت مدل های رقومی ارتفاعی (مطالعه موردی: حوضه ی آبریز گرم چای)

مدل های رقومی ارتفاعی، یکی از مهم ترین داده های اولیه در محیط gis می باشد که مبنایی برای تحلیل-های مکانی محسوب می شوند. تحلیل های مکانی متعددی، با توجه به کاربرد مدل های رقومی ارتفاعی انجام می گیرد. امروزه توجه زیادی به اعتبار تحلیل های gis شده و موضوعاتی مانند کیفیت و صحت داده ها بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. امروزه تحقیقات مربوط به کیفیت داده شامل موضوعاتی مانند خطا، مدل های عدم قطعیت، انتشار خطا، حذف خطا و عدم قطعیت در داده هاست. این پژوهش، با هدف بررسی عدم قطعیت مدل های رقومی ارتفاعی srtm30، srtm90، aster، envisat و مدل های ارتفاع رقومی حاصل از نقشه های توپوگرافی در حوضه آبریز گرم چای انجام پذیرفت. بنابراین برای رسیدن به این هدف، ابتدا با استفاده از شاخص های آماری me، std و rmse مقدار خطای داده های مدل های ارتفاع رقومی شناسایی و عدم قطعیت خطای داده ها با روش مونت کارلو شبیه سازی و سپس الگوی انتشار خطا با روش درونیابی idw به دست آمد. با کسر الگوی انتشار خطا از مدل های رقومی، dem ثانویه حاصل شد. نتایج نشان داد که مدل ارتفاع رقومی بعد از حذف الگوی انتشار خطا دقت بالاتری را نشان می دهند.